Voor de Taoïsten is het een heel evident startpunt: er is niet alleen een uiterlijk landschap, waar we waarnemen met onze lichamelijke zintuigen. Er is ook een Innerlijk Landschap, waar we waarnemen met de "heldere" varianten van onze zintuigen. Kun jij accepteren dat je ook die "heldere" zintuigen hebt? En zo ja, gebruik je ze ook wel eens bewust? Is het tijd om, zoals De Correspond "toevallig" net schreef, voorbij "normaal doen" te kijken, zodat we de crises van onze tijd echt op kunnen lossen?
Ik durf tegenwoordig niet alleen op mijn fysieke zintuigen, maar ook steeds meer op mijn heldere zintuigen te vertrouwen. Zoals helder weten of iets waar is (of niet waar is). Echter, als ik naast helder weten dan ook helder zien als mogelijkheid noem, dan zit ik heel snel in het bakje "rare onzin". Wie ier nou helderziend? Onze cultuur heeft een helemaal hoop mogelijkheden verbannen, voor gek verklaard en ook letterlijk uitgemoord. We zijn zo ontzettend veel kwijt geraakt, dat voor de tijd van het instituut De Kerk en voor De Verlichting bij onze cultuur hoorde, zoals het hij alle oude culturen hoort. Vormen van magie, van niet meetbare fenomenen die te maken hebben met ons Innerlijk Landschap.
Als ik je vraag of je wel eens droomt, dan zul je "Ja!" antwoorden. Of je (vaak) droomherinneringen hebt is al iets minder vanzelfsprekend. Maar je hebt wel eens gedroomd en dan moet je toegeven: je zag van alles, maar niet met je fysieke ogen. Evenzo heb je gedachten en je kunt die gedachten horen, maar niet met je fysieke oren. Je voelt emoties, maar je kunt ze niet met je handen vastpakken. Het zijn ervaringen in je Innerlijk Landschap.
Misschien denk je hierover: "dromen en gedachten zijn slechts voortbrengselen van mijn hersenen". Het is ook waar dat, als je droomt of denkt, je hersenen daar dan actief bij zijn. Maar hoe complex onze hersenen ook zijn, er komt bij dromen (of bij gedachten of emoties) kijken, dan slechts wat actieve synapsen in je brein. "Wij zijn ons brein" is een aantrekkelijke boektitel, maar het is ook een heel destructieve gedachte.
We zijn zoveel meer dan dat, delen van onszelf waar we geen verbinding meer mee hebben. Voor mij wordt het steeds minder mysterieus om te accepteren dat wij allemaal in principe toegang hebben tot heldere vermogens. Alleen in de praktijk zijn we deze waarnemingen vaak gaan ontkennen. Dromen zijn bedrog, dus als ik niet oppas wordt ik voor heks uitgemaakt. En als de wetenschap het niet kan meten, dus dan zal het wel niet zo zijn.
Wat als je deze gedachten even loslaat en andersom gaat denken: misschien hadden heksen wel écht helende vermogens. En kunnen dromen wel degelijk zeer betekenisvol zijn. Het is eigenlijk best logisch toch, dat de wetenschap zich richt op het fysieke domein, maar dat er ook energieën zijn die niet met onze fysieke zintuigen (en daarmee verbonden meetinstrumenten) waarneembaar zijn? Engelen of andere spirituele wezens, levenskracht en liefde, bewustzijn... Daar maken we geen grafieken van, dat kunnen we niet vastpakken. Maar is het daarmee meteen onzin?
Op basis van prachtige verhalen, kraakheldere theorie en ook mijn eigen ervaringen ben ik blij te durven accepteren dat er meer onder de zon is dan wat ik dacht toen ik jonger was. Als Natuurkunde student genoot ik alleen van magie als iets onechts, wat alleen bestond in de Fantasy boeken die ik graag las. Nu ervaar ik magie in mijzelf en in de wereld om mij heen. De magie is misschien iets minder spectaculair dan hoe er over geschreven wordt. Maar heel helder weten of iets waar is, dat voelt magisch. Ik lees of hoor iets en dan gaat er iets trillen, er resoneert iets in mij en mijn hele wezen zegt dan: "Ja! Dit is waar!"
Ik heb die ervaring regelmatig als ik mijn leermeester Reinoud Eleveld hoor praten, maar ook toen ik bijvoorbeeld de boeken van Neal Donald Walsh opnieuw luisterde. Interessant is dat ik zijn boeken al had gelezen toen ik 16 jaar was en ook toen al voelde ik iets van die waarheid. Ik was toen wel nog jong en kon dat gevoel en die waarheid zelf niet goed plaatsen. Dat is nu anders. Vorige week luisterde ik naar een podcast met de inspirerende Alok Vaid-Menon en ook daarin voelde ik: wat deze persoon zegt is diepe waarheid. En ik was niet alleen, want alle drie de podcast-hosts waren keer op keer sprakeloos, dankbaar en totaal onder de indruk van zijn woorden.
Ja, dan voelt het spannend om waarheid te horen in iemands woorden. Wie ben ik om te bepalen wat waar is? Dachten niet ooit ook veel mensen dat bijvoorbeeld Hitler de waarheid sprak? Dat dachten veel mensen waarschijnlijk wel, maar of ze dit ook ten diepste voelden? Iemand die gelooft dat een ander doden een goed idee, die voelt volgens mij ten diepste dat dit niet waar is. Een ander doden is nooit een goed idee. Er bestaat een hogere (of diepere) waarheid en die kun je voelen. Die kun je waarnemen in jezelf. Alok raakt die waarheid, Neal ook, Reinoud ook en ik hoop ikzelf in de toekomst ook (steeds) vaker.
De niet-binaire performance artiest en schrijver Alok Vaid-Menon
Voel jij wel eens helder wat waar is? Zie of zag jij wel eens iets met je "derde oog"? Heb jij wel eens een stem gehoord die niet van een fysiek aanwezig persoon kwam, maar er toch echt was? Droomde jij wel eens iets dat anders voelde dan een gewone verwerkingsdroom? Ben jij wel eens verrast door een intense connectie met een ander mens of dier, of een plek in de natuur, waarbij je versteld stond van die intensiteit?
We leven echt een magisch leven, we zijn er alleen enorm van afgesneden in onze cultuur. En ik kom daar graag weer meer mee in verbinding.
Daarom train ik Tao, bij een Nederlandse mysterieschool waar in heldere theorie en zeer praktische oefeningen de magie van het leven weer vorm wordt gegeven. Ik gun iedereen les aan een mysterieschool. Kom kennismaken of neem contact met mij op!
Comentários